Elżbieta II to królowa, która była najdłużej panującą monarchinią w dziejach Anglii, Walii i Szkocji. W 1952 roku została władczynią nie tylko Wielkiej Brytanii, ale całej Wspólnoty Narodów, liczącej wówczas 32 kraje. Elżbieta II spotkała 13 amerykańskich prezydentów, poznała pięciu papieży, w czasie jej panowania upadł mur berliński, rozpadł się Związek Radziecki, powstała Unia Europejska, a Wielka Brytania zdążyła w niej być i z niej wystąpić. Świat przeżył niejedną rewolucję. Przez te wszystkie lata Elżbieta II z niewzruszoną determinacją i wytrwałością wypełniała swoje królewskie powinności, jednoczyła kraj, była królową i wzorem dla swoich poddanych, budząc szacunek, podziw i zaufanie. Jej osobowość sprawiała, że cieszyła się dużym zainteresowaniem mediów, a świat z zapartym tchem śledził doniesienia na temat życia codziennego budziła zainteresowanie wśród podwładnych i osób niezwiązanych z monarchią na całym świecie. Była symbolem monarchii, która trwała prawie nieprzerwanie od tysiąca lat, a przy tym miała również kryzysy. Poznajmy historię wielkiej królowej, monarchini oddanej swoim powinnościom, służącą narodowi i krajowi, wraz z blaskami i cieniami jej panowania i życia. Zobaczmy Elżbietę II jako królową i kobietę, matkę, żonę i członka rodziny, a także przełożoną dla swoich pracowników i partnerkę swojego rządu i polityków.

Kompletna biografia Elżbiety II, napisana przez najbardziej znanego na świecie królewskiego biografa.

Po śmierci królowej we wrześniu 2022 roku tłumy Brytyjczyków wyszły na ulice, by oddać cześć panującej przez siedem dekad matce narodu. Ten wylew uczuć był równie wzruszający co niezwykły. Przez całe swoje życie, odkąd została następczynią tronu, Elżbieta dbała o zachowanie kulturowego, społecznego i politycznego znaczenia monarchii. Największe wyzwania, przed którymi stanęła, miały swoje źródło w jej własnej rodzinie: plotki o niewierności męża, rozpad małżeństwa siostry, tragiczna śmierć księżnej Diany, odejście księcia Harry’ego i księżnej Meghan z dworu.

Andrew Morton dogłębnie przygląda się życiu najdłużej panującej brytyjskiej monarchini i bada wpływ, jaki miała ona na Wielką Brytanię i resztę świata. Przedstawia losy Elżbiety: od jej wstąpienia na tron w wieku dwudziestu pięciu lat, przez lata odbudowy kraju po drugiej wojnie światowej, rządy, w czasie których współpracowała z piętnastoma premierami, zawirowania życiowe i tragedie rodzinne, pandemię koronawirusa, podczas której stała się symbolem nadziei i optymizmu, aż po uroczystości platynowego jubileuszu.

To historia kobiety o niesłabnącej samodyscyplinie, która pozostanie w pamięci Wielkiej Brytanii jako jedna z największych władczyni nowożytności.

To był najbardziej przejmujący obraz końca XX wieku: dwóch chłopców, dwoje książąt idących za trumną matki. Świat patrzył w smutku i przerażeniu. Kiedy Diana, księżna Walii, spoczęła w grobie, miliardy ludzi zastanawiały się, co William i Harry muszą myśleć i czuć - i jak potoczy się ich życie.

Teraz Harry w końcu opowiada swoją historię. Przed utratą matki dwunastoletni książę był beztroski, niefrasobliwy. Zastępca poważniejszego Następcy. Mówiło się o nim "ten drugi". Smutek zmienił wszystko. Zaczęła się walka. Harry w samotności zmagał się ze złością, a ponieważ obwiniał prasę o śmierć matki - nie umiał zaakceptować życia na świeczniku.

W wieku dwudziestu jeden lat wstąpił do armii brytyjskiej. Dyscyplina go ukształtowała, a dzięki dwóm misjom bojowym uznano go za bohatera. Lecz wkrótce poczuł się bardziej zagubiony niż kiedykolwiek: zaczął cierpieć na zespół stresu pourazowego i paraliżujące ataki paniki. I nie mógł znaleźć prawdziwej miłości.

Aż poznał Meghan. Świat oszalał na punkcie tego niemalże filmowego romansu i cieszył się bajkowym ślubem pary. Ale już na samym początku związku Harry i Meghan stali się ofiarami prasy brukowej: z tabloidów wylewała się na nich fala rasistowskich obelg i kłamstw. Widząc, że żona cierpi, a bezpieczeństwo i zdrowie psychiczne jego bliskich są zagrożone, Harry uznał, że jedynym sposobem, żeby zapobiec powtórzeniu się tragicznej historii, jest ucieczka z ojczyzny. Na przestrzeni wieków niewielu zdecydowało się opuścić rodzinę królewską. Ostatnią, która spróbowała, była jego matka.

Po raz pierwszy książę Harry opowiada własną historię, pisząc z surową, niezachwianą szczerością. To książka przełomowa ze względu na przenikliwość, samoanalizę i wywalczoną dzięki trudom życia mądrość na temat wiecznej mocy miłości, która triumfuje nad żalem.